شخصی از حضرت رسول (ص) از فقر سوال کرد، حضرت فرمود: خزینه ای است از خزاین خدا. بار دوم پرسید، فرمود: کرامتی است از خدا. بار سوم باز پرسید، فرمود: چیزی است که نمی دهد خدا آن را مگر به پیغمبر مرسل یا مومنی که در نزد خدا کریم باشد و فرمود که : در بهشت غرفه ای است از یک دانه یاقوت سرخ که اهل بهشت نگاه به آن می کنند ، چنان که اهل زمین به ستارگان نظر می کنند. داخل آنجا نمی شود مگر پیغمبر فقیر یا مومن فقیر. از آن حضرت مروی است که : در روز قیامت فقرای امت من از قبر برنخواهد خواست مگر با جامه های سبز و گیسوان ایشان به در و یاقوت بافته شده خواهد بود. چون پیغمبران ایشان را ببیند، گویند: این ها ملائکه اند، وملائکه ایشان را ببینند، گویند: پیغمبرانند ایشان گویند: ما نه پیغمبریم نه ملک، بلکه طایفه ای از فقرای امت محمدیم. گویند: شما به چه عمل به این مرتبه رسیدید؟ ایشان جواب دهند: ما اعمال بسیار نداشتیم و روزها به روزه و شب ها به عبادت نگذراندیم، ولیکن نماز پنج گانه خود را به جا آوردیم و چون اسم محمد را می شنیدیم اشک ها بر رخسارهای خود فرو می ریختیم.

معراج السعاده، ص 381

نوشته شده در پنج شنبه 85/12/24ساعت 10:4 صبح توسط احمدی عشق آبادی نظرات ( ) |